Σάββατο 13 Ιουλίου 2013

Παίζοντας με τις λέξεις! *2

   Να μαι πάλι! Ξέρω! Ξαναχάθηκα! Έφυγα για Αθήνα πολύ ξαφνικά! Το πρωί έκλεισα εισητήριο, απόγευμα ταξίδευα! Αλλά τώρα είμαι εδώ! Προσπαθώ να σας ξαναβρώ και να δω ό,τι έχω χάσει από τις αναρτήσεις και τα νέα σας! Και όσο εγώ σας διαβάζω...
    Ήρθε η ώρα να σας δείξω λίγες ακόμη από τις ιστορίες μου του υπέροχου παιχνιδιού της Φλώρας για το οποία σας μίλησα!! Σας ευχαριστώ πολύ πολύ για τα σχόλιά σας σχετικά με τις απόπειρές μου να γράψω!! :) :)
    

Συμμετοχή στο 4ο Παιχνίδι των Λέξεων:

Νόρα
 
    Γεια σας! Με λένε Νόρα. Εγώ και τα έξι αδελφάκια μου γεννηθήκαμε στον δρόμο, ένα βροχερό πρωί. Θυμάμαι την πρώτη μου μυρωδιά. Κάρβουνο και καυσαέριο. Και η πρώτη μου εικόνα; Η μουσούδα της μαμάς μου! Το πιο όμορφο πλάσμα που αντίκριζα! Χάρηκα την εικόνα της πολύ λίγο, όμως! Μια ημέρα, πήγε να βρει κάτι να φάει, κάτι να μας ταΐσει, και δεν ξαναγύρισε. Έμεινα μόνη μου εγώ και τα αδερφάκια μου, χωρίς κανέναν να μας προσέχει. Πεινούσαμε πολύ. Περάσανε δύο μέρες χωρίς να φάμε κάτι, και το κλάμα μας, πρέπει να τους ξεσήκωσε όλους.
    Τότε ήταν η πρώτη φορά που είδα άνθρωπο. Ήρθε μια κυρία και μας βρήκε. Έφυγε και είπα σε όλους πως θα μας έφερνε να φάμε. Αλλά γύρισε με μια σακούλα κι άρχισε να βάζει μέσα ένα ένα τα αδερφάκια μου. Προσπάθησα να κρυφτώ αλλά με άρπαξε από το πόδι μου και με σήκωσε πάνω. Την κοίταξα και προσπάθησα να της πω, πως αν μας δώσει να φάμε θα σταματήσουμε να κλαίμε. Δεν με κατάλαβε. Με έβαλε κι εμένα μέσα στη σακούλα και την έκλεισε σφιχτά. Μετά κάπου μας πέταξε. Μου φάνηκε πως μύρισα φαγητό. Ίσως ήταν η ιδέα μου. Με δυσκολία ανέπνεα.
    Αρχίσαμε να φωνάζουμε όλα μαζί. Θα μας άκουγε κανείς; Πέρασε ώρα. Έβλεπα τα αδέρφια μου να κλείνουν τα μάτια τους και να μην τα ξανά ανοίγουν Άκουγα τον χτύπο της καρδιά μου. Τόσο δυνατά χτυπούσε πάντα; Άκουσα θόρυβο. Άρχισα να κλαίω. Σώστε με! Θέλω να ζήσω! Θέλω να αναπνεύσω! Να μυρίσω πάλι καυσαέριο και κάρβουνο. Ένιωσα να σηκώνομαι. Άκουσα και την αδερφή μου να κλαψουρίζει. Δεν είχε κοιμηθεί ακόμη.. Ξαφνικά ένιωσα να μπαίνει καθαρός αέρας. Ανέπνεα με όλη μου τη δύναμη. Κάποιος με σήκωσε ψηλά. Είδα δυο μάτια σωστό ασήμι. Αλλά φοβόμουν. Αν με ξανά έκλεινε μέσα; Δεν με ξανάκλεισε. Με τύλιξε σε μια πετσέτα και χώθηκα σε κάποια αγκαλιά. Με ακολούθησε και η αδερφή μου. Αλλά κανένα από τα άλλα αδερφάκια μου…
    Τώρα είμαι καλά. Η κοπέλα με τα ασημί μάτια έγινε ο Άνθρωπός μου. Και ξέρετε τι λέει ο Άνθρωπός μου; Πως η σοφία, έρχεται με τις εμπειρίες, και η καλοσύνη για να μας χαρακτηρίζει, πρέπει να είναι απόλυτη και προς όλα τα πλάσματα. Ο άνθρωπος που μας το έκανε αυτό, που σκότωσε τα αδέρφια μου, δεν ήταν ούτε σοφός, ούτε καλός. Αλλά εγώ, δεν πρέπει να του κρατάω κακία. Μου λείπουν, όμως, τα αδερφάκια μου...
    Το όνομά μου είναι Νόρα. Και κατάφερα να ζήσω...

 Συμμετοχή μου στο 5ο Παιχνίδι των Λέξεων:
 
Χαρά
 
    Άνοιξε τα μάτια της κοιτώντας προς το παράθυρο. Αυτό που αντίκρισε την έκανε να ξεφωνίσει από χαρά και να πετάξει από πάνω της τα σκεπάσματα. Έτρεξε και κόλλησε τη μύτη της στο γυαλί του παραθύρου. Πράγματι χιόνιζε! Εδώ και ώρες, απ' ότι καταλάβαινε μιας και όλα κάτω ήταν λευκά. Ακόμη κι ο μεγάλος και ψηλός κέδρος ήταν κάτασπρος. Έτρεξε να πάρει τη ζακέτα της και μες στη φούρια της αναποδογύρισε το πορτατίφ που έπεσε με ένα πνιχτό γδούπο στο χαλί. Του έριξε μια ματιά, είδε πως δεν είχε σπάσει, ανασήκωσε τους ώμους και πήρε τα χνουδωτά μποτάκια της από την ντουλάπα. 
    Δεν πρόλαβε να ανοίξει την εξώπορτα και την πρόδωσε το τρίξιμο του μεντεσέ αφού δευτερόλεπτα μετά άκουσε μια φωνή:
" Που πας; Ήμουν σίγουρος πως με το που ξυπνούσες θα προσπαθούσες να το σκάσεις έξω, με τις πιτζάμες! Ολόκληρη γυναίκα και κάνεις χειρότερα από τα παιδιά σου!" 
    Χαμογέλασε, έστειλε ένα φιλί στον άντρα της κι έκλεισε την πόρτα βγαίνοντας. Δυο ζευγάρια μάτια καρφώθηκαν πάνω της. Γελώντας έφτιαξε μια χιονόμπαλα και την πέταξε στον μεγάλο της γιο ενώ πήρε αγκαλιά την μικρή που βρέθηκε δίπλα της σε δευτερόλεπτα, για να την προστατέψει από τα αντίποινά του. Συνέχισαν να παίζουν μέχρι που μούδιασαν τα δάχτυλα των χεριών της. Θα μπορούσε κάποιος να πει πως το να παίζει με τα παιδιά της ήταν το πάθος της. Και ποιος την αδικούσε; Τίποτα δεν συγκρινόταν με το γέλιο τους!
    Τρία κατακόκκινα, από το κρύο, πρόσωπα, μπήκαν μέσα στο σπίτι, συνοδεύοντας τρεις ανάλαφρες και ευτυχισμένες καρδιές!

    Η συμμετοχή μου στο 6ο Παιχνίδι των Λέξεων:


Απόγνωση
 

    Ήταν μόνη της στο δωμάτιο. Καθόταν σιωπηλή σε μια καρέκλα κοιτώντας ένα λουλούδι πάνω στο τραπέζι. Τα μάτια της ήταν κόκκινα, πρησμένα, αλλά στεγνά. Δεν είχε άλλα δάκρυα να χύσει. Ένιωθε πως είχε στερέψει από ζωή. Πως δεν υπήρχε λόγος πια να ζει. Άγγιξε τα κόκκινα άνθη του. Δεν είχε προλάβει να ξεραθεί ακόμη, ούτε καν είχε μαραθεί. Κι όμως, είχαν περάσει τέσσερις μέρες από τότε που της το έδωσε. Έτσι απλά. Μια κίνηση χωρίς ιδιαίτερο λόγο. Ένα γεράνι από τη μεγάλη γλάστρα στο μπαλκόνι και ένα χαμόγελο μόνο για εκείνη. Αυτές οι απλές κινήσεις του, την έκαναν να τον ερωτεύεται όλο και πιο πολύ μέρα με τη μέρα. 
    Σκέφτηκε το πως τον γνώρισε. Καλοκαίρι ήταν. Διακοπές με μια μικρή παρέα κι αυτός ο μόνος άγνωστος σ' αυτήν. Με την πρώτη ματιά τον ερωτεύτηκε. Δεν πίστευε στον κεραυνοβόλο έρωτα και να που το ζούσε. Αυτός απόμακρος και φιλικός, δεν της έδινε δικαίωμα για να ελπίσει, μέχρι ένα πρωί. Μια κράμπα, και η μαγεία της θάλασσας έγινε εφιάλτης. Δεν μπορούσε να κουνηθεί, μόνο να φωνάξει. Και όλοι γέλασαν εκτός από αυτόν. Είδε την ικεσία στα μάτια της; Μετά όλα ένα κενό και έπειτα δυο μάτια. Τα δικά του, να την κοιτάζουν όλο ανησυχία βουρκωμένα.
"Τι θα έκανα αν μου πάθαινες κάτι;" Και ένα φιλί στα χείλη μπροστά σε όλους. 
    Και τώρα ο  ιππότης της έφυγε. Το όνειρο που ζούσε τα τελευταία πέντε χρόνια έγινε εφιάλτης. Πονούσε παντού...κι όμως δεν είχε καμία πληγή. Ούρλιαζε...αλλά το στόμα της ήταν κλειστό. Οι πόρτες της ψυχής της κλείσανε και το μυαλό της σταμάτησε όταν είδε τα μάτια του σφαλιστά. Το σώμα της είχε παγώσει μαζί με το δικό του, κι ας κυλούσε ακόμη στις δικές της φλέβες ζεστό αίμα. Τίποτα δεν είχε νόημα χωρίς αυτόν. Ένιωθε πως δεν θα χαμογελούσε ποτέ ξανά. Και πως θα μπορούσε άλλωστε; Ο κόσμος της κατέρρευσε και αυτή ανήμπορη παρακολουθούσε τα κομμάτια του να πέφτουν και να σπάνε. Να διασκορπίζονται, να γίνονται σκόνη και να κολλούν στο δέρμα της. Να το ποτίζουν και να το δηλητηριάζουν.
    Ξαφνικά σηκώθηκε πάνω. Πήρε το γεράνι στα χέρια της και έσφιξε τον μίσχο του. Έπρεπε να το σώσει! Να το διατηρήσει! Να το κρατήσει ζωντανό! Εκείνος της έφυγε αλλά όχι κι αυτό. Αυτό δεν θα το άφηνε από τα χέρια της. Τα δάχτυλά της θα γίνονταν 
φυλακή και θα το κλείνανε μέσα. Ήταν δικό του, το είχε κρατήσει, ήταν κομμάτι του, όχι; Το ακούμπησε στα χείλη της. Ήταν τόσο απαλά τα άνθη του, όσο και τα δικά του χείλη. Από το στόμα της βγήκε μια κραυγή απελπισίας. Έπεσε στο πάτωμα και άρχισε να τραντάζεται από τους λυγμούς. Πέταξε το γεράνι από τα χέρια της, και το κοίταξε με φρίκη και μίσος.
"Φέρτον μου πίσω" άρχισε να ουρλιάζει...



    Ελπίζω να μην σας κούρασα πολύ! Η αλήθεια είναι πως οι τρεις μου αυτές συμμετοχές ήταν μεγαλύτερες από τις προηγούμενες!!  

41 σχόλια:

  1. Tina μου, είναι πολύ ωραίο να διαβάζει κανείς μαζεμένες τις ιστορίες σου...
    Μπορείς να τις μαζέψεις όλες και να τις τυπώσεις σε ένα βιβλιαράκι...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σ' ευχαριστώ πολύ Φλώρα!! Και για τα καλά σου λόγια, και για την ιδέα σου! Η οποία ιδέα είναι υπέροχη!! Άμα σταματήσει το παιχνίδι, γιατί παρόλο που δεν φαίνεται, έχω σκοπό να ξαναστείλω ιστορία.. θα το σκεφτώ σοβαρά να το κάνω! :)

      Διαγραφή
  2. Πολύ όμορφες ιστορίες! Ειδικά αυτή με τη Νόρα :')
    Καλή η ιδέα της Φλώρας!
    Καλή συνέχειαααα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαίρομαι που σου άρεσαν, αγγελάκι!! Η "Νόρα" είναι η ιστορία μου, που μέχρι στιγμής έχει πάρει τις περισσότερες ψήφους! :)
      Πράγματι πολύ καλή η ιδέα της Φλώρας!!
      Σ'ευχαριστώωω!!!

      Διαγραφή
  3. Όπως γράφει και πιο πάνω η FLORA GIA, να μαζέψεις όλες τις ιστορίες σου (γράφεις υπέροχα) και να δημιουργήσεις ένα βιβλίο... και να το κάνεις ότι εσύ θέλεις! Συνέχισε! Καλό Σαββατοκύριακο φίλη μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πράγματι Μαρία, πολύ όμορφη ιδέα! Ανθολόγιο μικρών ιστοριών ή κάτι παρόμοιο! :)
      Καλό σ/κο και καλή εβδομάδα που έρχεται να έχεις!!
      Φιλιά!!

      Διαγραφή
  4. Όλες οι ιστορίες σου είναι ωραίες,αλλά αυτή με την Νόρα και τα αδελφάκια της με συγκίνησε.
    Κοιτάζω με άλλο μάτι την γατούλα μας που ανακατεύεται στα πόδια και κάθε φορά που θέλω να μπω στο σπίτι,σκαρφίζεται χίλιους τρόπους να τρυπώσει και εκείνη και μετά έχουμε κυνηγητό στο σπίτι μέχρι να την σουτάρουμε ξανά έξω.
    Να είσαι καλά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σ' ευχαριστώ πολύ, xristin!
      Καλά κάνεις και την κοιτάζεις αλλιώς! Αγνές ψυχές είναι όλα τους! :)
      Τα φιλιά μου!

      Διαγραφή
  5. ΠΟΛΥ ΟΜΟΡΦΕΣ ΟΙ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΣΟΥ!!!!!ΜΠΡΑΒΟ!!!ΚΑΛΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΚΑΙ ΝΑ ΕΧΕΙΣ ΜΙΑ ΟΜΟΡΦΗ ΚΥΡΙΑΚΗ!!!ΦΙΛΙΑ!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαίρομαι πολύ που σου αρέσανε, Μαρία!!!
      Να έχεις μια υπέροχη εβδομάδα, εύχομαι!!
      Φιλάκια!!!

      Διαγραφή
  6. Εσύ έχεις πραγματικά ταλέντο στο γράψιμο! Μήπως να άλλαζες κατεύθυνση στο blog και να δημοσίευες και από μια ιστοριούλα κάθε φορά?
    Όλες πολύ καλογραμμένες αλλά και μένα μου άρεσε περισσότερο η πρώτη, ίσως επειδή αγαπώ πολύ τα ζώα.
    Φιλιά πολλά και καλά να περνάς! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σ' ευχαριστώ Σκοτεινούλα μου, αλλά δεν είναι και τόσο καλές! χιχι!
      Όσο για την κατεύθυνση του μπλογκ.. η αλήθεια είναι πως δεν το είχα σκεφτεί, αλλά ούτως ή άλλως, ποικίλης ύλης είναι, θα μπορούσα να ανεβάζω και ιστορίες! :) Ευχαριστώ για την πρόταση!!
      Πολλά φιλιά κι από εμένα!!

      Διαγραφή
  7. Καλωστην...σ ευχαριστώ για τις ευχές σου στην ανάρτηση γενεθλίων του μπλοκ μου...ωραίες οι ιστορίες σου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλώς σας ξαναβρήκα, Δελφινάκι!! χιχι!
      Έβλεπα παλιές δημοσιεύσεις και είδα πως έκλεινες δύο χρόνια! Δεν θα μπορούσα να μην σου γράψω! :)
      Καλή εβδομάδα να έχεις!!

      Διαγραφή
  8. Συνέχισε κοπέλα μου!
    Μια χαρά το'χεις! :)))
    Φιλάκια πολλά πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σ' ευχαριστώ πολύ Αριστέα!!! :)
      Αμφιβάλλω πως το' χω, αλλά δεν μπορείς να πεις πως δεν προσπαθώ! χαχα!
      Πολλά φιλιά!!!

      Διαγραφή
  9. Κάλως το κορίτσι!!!!!
    Συγχαρητήρια για τις ιστορίες σου, καταπληκτικές!!!
    Φιλάκια !!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλώς σας βρήκα πάλι! χιχι!
      Σ' ευχαριστώ πολύ Δέσποινα!! Χαίρομαι που σου αρέσανε τόσο οι ιστορίες μου!! :)
      Φιλάκια!!

      Διαγραφή
  10. Καλημέρα! Γράφεις όμορφα, να μη το σταματήσεις! Και οι τρεις ιστορίες σου είναι πολύ καλές. Καλή εβδομάδα, να περνάς καλά, πολλά φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σ' ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια, Έλλη! Προσπαθώ! Δεν τα καταφέρνω και τόσο καλά, αλλά προσπαθώ!!
      Πολλά φιλιά!! Καλή εβδομάδα και σε εσένα!!

      Διαγραφή
  11. Πολύ όμορφες όλες οι ιστορίες σου Χριστίνα μου!!!
    Συνέχισε δυνατά!!!Το έχεις!!!!
    Καλή εβδομάδα!!!Φιλάκια!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαίρομαι πολύ που σου αρέσουν, DIMI!!
      Δεν ξέρω αν το' χω, αλλά το παλεύω! χαχα!
      Να έχεις μια όμορφη εβδομάδα!!
      Φιλάκια!!!

      Διαγραφή
  12. Χαίρομαι που σε ξαναβλέπω εδώ! Ώστε ήσουν στα μέρη μας!
    Πέρασα να σου πω ένα γεια και θα περάσω ξανά να σε διαβάσω!
    Ελπίζω να είσαι καλά!
    Πολλά φιλιά!!!!!!!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ναι!! Οι διακοπές μου φέτος περιορίστηκαν στην Αθήνα! Θάλασσα με το τηλεσκόπιο! χιχι!
      Καλά έκανες και πέρασες, χάρηκα πολύ που σε είδα, Δήμητρα!!
      Πολλά φιλιά κι από εμένα!!!!

      Διαγραφή
  13. Υπέροχες οι ιστορίες σου!!!!!!!!
    Το θέμα με συγκίνησε πολύ, τα αδεσποτάκια είναι μία πληγή για μένα...
    Πολλά φιλιά!!!!!!!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαίρομαι πολύ που σου αρέσανε, Έφη!!
      Άσε.. κι εμένα με πονάει πολύ αυτό το θέμα..
      Τα φιλιά μου!!!

      Διαγραφή
  14. Nice stories!!!
    Have a good week!!! my g+ for you!!!:)))

    Besos, desde España, Marcela♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Χριστίνα,πολύ όμορφες και καλογραμμένες οι ιστοριούλες σου!
    Φιλάκια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σ' ευχαριστώ πολύ Κική!! Χαίρομαι πολύ που σου αρέσανε!! :)
      Φιλιά!!!

      Διαγραφή
  16. Καρδουλα μου,χαθηκαμε! :-)
    Με βουρκωσαν κ οι 3 ιστοριες σου,καθεμια για διαφορετικους λογους!
    Γραφεις πολυ ομορφα,ζεστα! Απο καρδιας!

    Φιλακια μικρακι μου!!! Θα τα λεμε λιγο πιο συχνα,ε; ;-)

    Vailie*

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Vailie μου πράγματι χαθήκαμε!! Κι από ποιον δεν χάθηκα εδώ που τα λέμε! χιχι!
      Σ' ευχαριστώ πολύ πολύ για τα καλά σου λόγια!! :)Χαίρομαι πάρα πολύ που σου αρέσανε οι ιστορίες μου!!! Πιστεύω ειδικά η δεύτερη, "φώναζε" Χριστίνα!!! χαχαχα!
      Ελπίζω κι εύχομαι πως δεν θα χαθώ ξανά σύντομα! :)
      Πολλά πολλά φιλάκια!!!

      Διαγραφή
  17. και οι 3 μου αρέσουν,αλλά δίνει εξτρά πόντους στην πρώτη-)))
    Βρε....πολύ όμορφα γράφεις !!!!!Θα συμφωνήσω με τους υπόλοιπους...να μπουν κάποια μέρα σε βιβλίο-))
    Πολλά φιλιά και 1.000 ευχαριστώ για τις ευχές σου-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σ' ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια, Χρυσούλα!! :)
      Το σκέφτομαι κι εγώ σοβαρά, τώρα! Πω! πω! Πήραν τα μυαλά μου αέρα!! χιχι!
      Φιλάκια πολλά!!! Να περάσεις όμορφα!! :)

      Διαγραφή
  18. Όμορφες οι ιστορίες σου! Πολλά φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. που σαι συ βρε κοριτσι.......μας ελειψες αντε να μας νοικοκυρεψεις.......ελπιζω να σαι καλα......σε φιλω καλη χρονια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαμένη είμαι, δυστυχώς!!! Ελπίζω να επιστρέψω σύντομα αλλά ακόμη δεν ξέρω!! Κι εσείς μου έχετε λείψει πολύ!! :)
      Φιλιά κι από εμένα!!
      Καλή χρονιά!!!

      Διαγραφή